بیماری پاییز

   بر دشت نظر دارم و بیداد ِخزان را

   بیماری پاییز وغم انگیزی ِ آن را

   پا مال ستم جلوه ی زیبای بهاری

  بلبل شده سر گشته و سر داده فغان را

    بینم که فسرده لب غنچه ز تبسم

 مرغ سحر از ناله فرو بسته دهان را

 پاییز به تارا ج چمن آمده وحشی

 بگسسّته ز سر  بند  بُریده ست عنان را

 این سیل پی افکن ز کجا آمده طاقی

 بشکسته ز طوفان بلا سرو چمان را

 این ظلم که بنموده به گلشن ز عداوت

 آواره بینم  ، همه جا ،غمزدگان را

 آلاله به خون از چه نشسته به چمنزار

 کی کرد ه مشَوش زجفا پیر وجوان را

 ببریده به یک بار ، چنان ازمن «مسکین »

     پاییز بلا خیز زغم رشته جان را